THE LIGHT OF THE MIND – СВЕТЛИНА НА УМОТ
THE LIGHT OF THE MIND
~+~
“The lamp of the body is the eye. If therefore your eye is pure, your whole body will be full of light; But if your eye is bad, your whole body will be full of darkness. If therefore the light that is in you is darkness, how great is that darkness? “(Matthew 6, 22-23).
You know from the Holy Fathers that the mind is also called the eye of the soul. If the essence of the mind, in the heart, is pure, which means enlightened, then our soul and our body will be bright; but, if the essence of the mind is impure and darkened, from what is accepted, by deed and wrong thoughts, then our soul and our body will be dark. The body is also a participant in the uncreated light of the transfiguration, if we want it – it depends on us.
If we make a comparison between today’s Gospel reading (Matthew 6: 22-33) and the one with the lit candle (Matthew 5: 14-16), we can explain the aforementioned as following;
The one who lit the candle, on the first stage of his spiritual development – purification, is the one who has sufficiently purified the energy of his mind. This purification is also called the first viewing of the uncreated divine light and is achieved by obedience.
When the burning candle is not put under a bowl, it means that the one who sufficiently purified the energy of the mind which occurs in the mind and in the consciousness, does not use the first viewing of the uncreated light, for judgment and for condemnation of our fellow man (neighbour).
Judgment and condemnation is sin, and sin suffocates the light, which is the purifying grace.
And when the candle is not placed under the bench (casket), it means that the first light is not used only for intellectual improvement, but for the complete transformation of all mental and physical powers.
Using the first light only for intellectual advancement, first, it limits its action (“placing under the bench”), and then completely suffocates it.
Knowledge makes you proud and creates divisions, love brings peace (makes you humble) and it unites people in a community.
In continually abiding by the correct struggle, the essence of the mind, which is in the heart, begins to be purified more concretely.
When the essence of the mind is sufficiently purified, the opening of the heart occurs as well as the appearance of the uncreated grace and the prayerful descent of the mind into the heart.
The purification and enlightenment of the essence of the mind is also called the second viewing of the uncreated divine light; this occurs at the second stage of our spiritual development – enlightenment.
Now the light, placed on the lampstand, which is our heart, can act freely. In this light, every sinful action of the heart and of the soul is easily seen, as well as thoughts that want to enter from outside.
Finally, this light can hardly be placed under the bowl and suffocate; for this to happen, it takes a fall into a big sin; and even less is the possibility this light to be placed under a bench (casket), because the need for intellectual knowledge at that stage is insignificant.
And remember, God never lights up this light so that afterwards it is extinguished, but “puts it on a lamp-stand, so those who come in can see the light!”
If the light is fuelled and strengthened by constant effort to abide in the prayer of the mind in the heart and through the struggle of love towards the enemies, then it takes its “owner” to the third stage of the spiritual development, called deification.
Most-Holy Bogorodica (Mother of God), save us!
Metropolitan Naum of Strumica
СВЕТЛИНА НА УМОТ
~+~
„Светило за телото е окото. И така, ако твоето око биде чисто, и целото твое тело ќе биде светло; ако, пак, твоето око биде лошо, целото тело ќе ти биде темно. И така, ако светлината, што е во тебе, е темнина, тогаш каква ли ќе е темнината?“ (Матеј 6, 22–23).
Знаете од Светите Отци дека умот се нарекува и око на душата. Ако суштината на умот, во срцето, е чиста, што значи просветлена, тогаш и нашата душа и нашето тело ќе бидат светли; а, ако пак, суштината на умот е извалкана и затемнета, од прифатените и на дело спроведени гревовни помисли, тогаш и нашата душа и нашето тело ќе бидат темни. И телото е учесник во несоздадената светлина на преображението, ако сакаме – зависи од нас самите.
Ако направиме споредба помеѓу денешното евангелско четиво (види: Матеј 6, 22–33) и она со запалената свеќа (види: Матеј 5, 14–16), би можеле кажаното да го објасниме и вака:
Оној што запалил свеќа, на првиот степен од својот духовен развој – очистување, е тој што доволно ја очистил енергијата на својот ум. Ова очистување се нарекува и прво гледање на несоздадената божествена светлина и се достигнува со послушание.
Кога запалената свеќа не се поклопува со сад, тоа значи дека оној што доволно ја има очистено енергијата на умот, првото гледање на несоздадената светлина, кое се случува во умот и разумот, не го употребува за судење и за осудување на ближниот.
Судењето и осудувањето е грев, а гревот ја задушува светлината, која е очистувачката благодат.
А кога свеќата не се става под одар, тоа значи дека првата светлина не се употребува само за интелектуално надградување, туку за севкупно преобразување на сите душевни и телесни сили.
Користењето на првата светлина само за интелектуалното надградување, прво, го ограничува нејзиното дејствување („ставање под одар“), а потоа и наполно ја задушува.
Знаењето гордее и создава поделби, а љубовта смирува и соединува во заедница.
Со континуирано продолжување на правилниот подвиг започнува да се чисти поконкретно и суштината на умот, која е во срцето.
Кога суштината на умот доволно ќе се очисти, се случува отворање на срцето, појавување на несоздадената благодат и молитвено симнување на умот во него.
Очистувањето и просветлувањето на суштината на умот се нарекува и второ гледање на несоздадената божествена светлина, и се случува на вториот степен од нашиот духовен развој – просветлување.
Сега светлината, поставена на свеќникот, а тоа е нашето срце, може слободно да дејствува. Во оваа светлина лесно се забележува секој гревовен двиг на срцето и душата, како и помислите што сакаат да влезат однадвор.
Веќе, ваквата светлина тешко може да се поклопи под сад и да се задуши, за тоа е потребно пад во голем грев; а уште помала е можноста под одар да се стави, затоа што потребата од интелектуално знаење на тој степен е безначајна.
И запамтете, Бог никогаш не ја пали оваа светлина за таа потоа да згасне, туку „ја наместува на свеќник, за да ја гледаат светлината оние што влегуваат!“
Ако светлината се разгорува и засилува преку постојан напор да се пребива во умно-срдечната молитва и преку подвигот на љубовта кон непријателите, тогаш таа го одведува својот „сопственик“ до третиот степен на духовниот развој, наречен обожение.
Пресвета Богородице, спаси нѐ!
Митрополит Струмички Наум
