Јас сум лозата, а вие прачките; и кој е во Мене, и Јас во него, тој ќе даде многу плод; оти без мене не можете да правите ништо. Како што ме возљуби Отецот, и Јас ве возљубив вас. Бидете во Мојата љубов! Ако ги запазите Моите заповеди, ше останете во љубовта Моја. како што Јас ги запазив заповедите на Мојот Отец и останувам во љубовта Негова. Ова ви го реков, за да остане радоста Моја во вас, и радоста ваша да биде полна. Ова е Моја заповед, да се љубите еден со друг, како што ве возљубив Јас. Никој нема поголема љубов од оваа: даја положи душата своја за своие пријатели.
Simon Peter answered and said, “You are the Christ, the Son of the living God.”
Jesus answered and said to him, “Blessed are you, Simon son of Jonah, for flesh and blood has not revealed this to you, but My Father who is in heaven. And I also say to you that you are Peter, and on this rock I will build My church, and the gates of Hades shall not prevail against it. And I will give you the keys of the Kingdom of Heaven, and whatever you bind on earth will be bound in Heaven, and whatever you loose on earth will be loosed in Heaven.” (Matthew 16, 13-19).
Peter addresses the Lord as the first among equals by honour, who at that moment expresses and testifies the faith and experience of all the Apostles, not just his own faith and experience. The Lord Jesus asked all the Apostles, but according to the established order, which is valid still to this day, in the Orthodox Church, the first among equals by honour announced the opinion of all, and spoke on behalf of all. Or, does anyone think that the rest of the Apostles merely happened by chance to follow the God-Man Christ and had nothing to say; those people even draw wrong conclusions from the opinion they hold. The false understanding of this key evangelical event causes its wrong ecclesiological interpretation and many misunderstandings afterwards.
„А Он им рече: ’А вие, за кого Ме мислите?‘ Симон Петар одговори и рече: ’Ти си Христос, Синот на живиот Бог‘. Тогаш Исус му одговори и рече: ’Блажен си ти, Симоне, сине Јонин, оти тело и крв не ти го открија тоа, а Мојот Отец, Кој е на Небесата. А Јас тебе ти велам: ти си Петар и на тој камен ќе ја изградам црквата Своја, и вратите на пеколот нема да ја надвладеат. И ќе ти ги дадам клучевите од Небесното Царство, и што ќе сврзеш на земјата, ќе биде сврзано на Небесата; а што ќе разврзеш на земјата, ќе биде разврзано и на Небесата‘“ (Матеј 16, 13–19).
Петар Му се обраќа на Господ како прв меѓу еднаквите по чест, кој во тој момент ги изразува и сведочи верата и опитот на сите Апостоли, а не само својата вера и својот опит. Господ Исус ги праша сите Апостоли, но согласно воспоставениот ред, којшто до денешен ден важи во Православната Црква, првиот меѓу еднаквите по чест го објави мислењето на сите и проговори во име на сите. Или, некој си мисли дека останатите Апостоли така случајно Го следеа Богочовекот Христос и немаа што да кажат, па вади и погрешни заклучоци од тоа свое мислење? Неправилното сфаќање на ова клучно евангелско случување предизвикува негово погрешно еклисиолошко толкување и многу недоразбирања потоа.
I would like to share a few thoughts with you on the occasion of the birth of Saint John the Baptist, as always – in accordance with my duty, not according to my worthiness; and with tears in the sinful soul of mine, to which the testimony of our Lord, the God-Man Jesus Christ, leads me only, Who says about His Forerunner:
“Assuredly, I say to you, among those born of women there has not risen one greater than John the Baptist. (Matthew 11, 11) Neither is it possible someone else to appear now, or in the future.
The complete history together with all the events, before and during the birth of Saint John the Baptist, are an icon of the first stage of spiritual development – purification of the heart from passions, as well as being an icon of the transition from the first to the second stage of spiritual development – the manifestation of the grace of the Baptism from the heart and the gift of the prayer of the mind in the heart, which the Holy Fathers of the Church defined with one term, and that is – enlightenment of the mind. Transition from the Old Testament to the New Testament. Transition from an unnatural to a natural way of life.
Сакам да споделам неколку мисли со вас по повод раѓањето на свети Јован Крстител, како и секогаш – според должност, а не според достоинство; и со плач во душата моја грешна, кон што ме води самото сведоштво на нашиот Господ, Богочовекот Исус Христос, Кој вели за Својот Претеча: „Меѓу родените од жена не се јавил поголем од Јован Крстител“ (Матеј 11, 11). Ниту може веќе да се јави.
Целата историја и сите случувања, пред и за време на раѓањето на свети Јован Крстител, се икона на првиот степен од духовниот развој – очистување на срцето од страстите, како и икона на преминот од првиот во вториот степен на духовниот развој – пројавување на благодатта на Крштението од срцето и дарот на умно-срдечната молитва, што Отците на Црквата го опфатиле со еден термин, а тоа е – просветлување на умот. Премин од Стариот во Новиот Завет. Премин од противприроден во природен начин на живот.
After the God-Man Jesus Christ fulfilled the Dispensation for the salvation of mankind, and the Holy Spirit descended upon the holy disciples (apostles) and by doing so founded the Church; ever since then the main event in Church is the Eucharist, that is the Holy Liturgy itself.
The Eucharist has become the purpose and the reason for the gathering of the ancient Christians. Through the Eucharist, the Church identifies itself. Therefore, the Church cannot exist without the Eucharist and at same time there is no Eucharist without the Church. The Liturgy occupies a central and irreplaceable place in the Church, it is a spring, strength, meaning, and fullness of the pious (spiritual) life. Outside the Eucharist there is no healing and salvation, there is no deification, there is no true faith and proper asceticism, there is no resurrection and there is no eternal life.
The Liturgy is a sacrament through which, as it from a spring, all other Holy Mysteries spring up into the Church. The Liturgy is the most holy mystery of the New Testament, it is the mystery of Unity and Love.
~+~
