Јас сум лозата, а вие прачките; и кој е во Мене, и Јас во него, тој ќе даде многу плод; оти без мене не можете да правите ништо. Како што ме возљуби Отецот, и Јас ве возљубив вас. Бидете во Мојата љубов! Ако ги запазите Моите заповеди, ше останете во љубовта Моја. како што Јас ги запазив заповедите на Мојот Отец и останувам во љубовта Негова. Ова ви го реков, за да остане радоста Моја во вас, и радоста ваша да биде полна. Ова е Моја заповед, да се љубите еден со друг, како што ве возљубив Јас. Никој нема поголема љубов од оваа: даја положи душата своја за своие пријатели.
I would like to share a few thoughts with you on the occasion of the birth of Saint John the Baptist, as always – in accordance with my duty, not according to my worthiness; and with tears in the sinful soul of mine, to which the testimony of our Lord, the God-Man Jesus Christ, leads me only, Who says about His Forerunner:
“Assuredly, I say to you, among those born of women there has not risen one greater than John the Baptist. (Matthew 11, 11) Neither is it possible someone else to appear now, or in the future.
The complete history together with all the events, before and during the birth of Saint John the Baptist, are an icon of the first stage of spiritual development – purification of the heart from passions, as well as being an icon of the transition from the first to the second stage of spiritual development – the manifestation of the grace of the Baptism from the heart and the gift of the prayer of the mind in the heart, which the Holy Fathers of the Church defined with one term, and that is – enlightenment of the mind. Transition from the Old Testament to the New Testament. Transition from an unnatural to a natural way of life.
Сакам да споделам неколку мисли со вас по повод раѓањето на свети Јован Крстител, како и секогаш – според должност, а не според достоинство; и со плач во душата моја грешна, кон што ме води самото сведоштво на нашиот Господ, Богочовекот Исус Христос, Кој вели за Својот Претеча: „Меѓу родените од жена не се јавил поголем од Јован Крстител“ (Матеј 11, 11). Ниту може веќе да се јави.
Целата историја и сите случувања, пред и за време на раѓањето на свети Јован Крстител, се икона на првиот степен од духовниот развој – очистување на срцето од страстите, како и икона на преминот од првиот во вториот степен на духовниот развој – пројавување на благодатта на Крштението од срцето и дарот на умно-срдечната молитва, што Отците на Црквата го опфатиле со еден термин, а тоа е – просветлување на умот. Премин од Стариот во Новиот Завет. Премин од противприроден во природен начин на живот.
After the God-Man Jesus Christ fulfilled the Dispensation for the salvation of mankind, and the Holy Spirit descended upon the holy disciples (apostles) and by doing so founded the Church; ever since then the main event in Church is the Eucharist, that is the Holy Liturgy itself.
The Eucharist has become the purpose and the reason for the gathering of the ancient Christians. Through the Eucharist, the Church identifies itself. Therefore, the Church cannot exist without the Eucharist and at same time there is no Eucharist without the Church. The Liturgy occupies a central and irreplaceable place in the Church, it is a spring, strength, meaning, and fullness of the pious (spiritual) life. Outside the Eucharist there is no healing and salvation, there is no deification, there is no true faith and proper asceticism, there is no resurrection and there is no eternal life.
The Liturgy is a sacrament through which, as it from a spring, all other Holy Mysteries spring up into the Church. The Liturgy is the most holy mystery of the New Testament, it is the mystery of Unity and Love.
Откако Богочовекот Исус Христос гo иcполни домостројот за спасението на човештвото и Светиот Дух слезе на светите Христови ученици и апостоли и со тоа ја основа Црквата – оттогаш па навака главен настан во неа е Евхаристијата, односно самата Света Литуpгија. Евхаристијата станала цел и повод за собирање на древните христијани и преку неа, самата Црквата се идентификува. Затоа Црквата неможе да постои без Евхаристија, а во исто време не може да постои Евхаристија надвор од Црквата. Литургијата завзема централно и незаменливо место во Црквата, таа е извор, сила, смисла и полнота на побожниот (духовен) живот. Надвор од Евхаристијата нема исцелување и спасение, нема обожение, нема вистинска вера и правилен аскетизам, нема воскресение и нема вечен живот.
Литургијата е света тајна преку која, како од извор извираат, односно произлегуваат сите Свети Тајни во Црквата, а преку нив на верниците им се дава живот вечен. Литургијата е најсвета тајна на Новиот Завет, таа е тајна на Единството и Љубовта.
The feast of our Venerable Father Nahum, the miracle worker of Ohrid, is always a good occasion to remind ourselves of some truths of our faith, which, although they are not easy to listen to and fulfil, are still a part of the Tradition of the Holy Fathers of the Church.
According to the experience of all Saints, the only foundation of true spiritual life in the Church is true faith. There can only be one true faith. Participation in the true faith in the Church also means participation in the true grace. That is why true faith unites man with God. True faith is also a criterion for true spiritual life.
~+~
