Јас сум лозата, а вие прачките; и кој е во Мене, и Јас во него, тој ќе даде многу плод; оти без мене не можете да правите ништо. Како што ме возљуби Отецот, и Јас ве возљубив вас. Бидете во Мојата љубов! Ако ги запазите Моите заповеди, ше останете во љубовта Моја. како што Јас ги запазив заповедите на Мојот Отец и останувам во љубовта Негова. Ова ви го реков, за да остане радоста Моја во вас, и радоста ваша да биде полна. Ова е Моја заповед, да се љубите еден со друг, како што ве возљубив Јас. Никој нема поголема љубов од оваа: даја положи душата своја за своие пријатели.
Евангелието е критериум преку кој си судиме себеси, а не на другите. Затоа да се свртиме кон самите себе и ова евангелско четиво да го погледнеме од еден друг аспект – личниот.
„Кога дојдоа при народот, пристапи кон Него еден човек, кој падна на колена и рече: ’Господи, смилувај се на мојот син, зашто при нов месец го фаќа бес и се мачи многу; често паѓа во оган и често – во вода; го одведов при Твоите ученици, но тие не можеа да го излекуваат.‘“ (Матеј 17, 14-16)
Неверојатно точен опис на црковната состојба денес, напишан пред речиси две илјади години. Малку верен – малку суеверен народ, подложен на демонско влијание, страда и очајно бара помош од свештенството, кое и самото неспремно – не може да му помогне.
Суеверие е кога од страв или заради награда, како и поради верувања подметнати од демонот (пример, при нов месец и слично), мислиш дека имаш некаков однос со Бог. Не, немаш!
It is not by chance that the passage from the Holy Gospel where the Lord God-Man Jesus Christ Himself testified to us all that Mary chose the better part is indicated as the gospel reading of today’s feast. Martha is the exemplar of having chosen the good (part), while Mary is the exemplar of having chosen the perfect (part) (see: Luke 10, 38-42).
Martha symbolizes and reflects the first stage of spiritual growth, which, as you know, is the cleansing of the heart from passions, i.e. the practical struggle (asceticism); while, on the other hand, Mary represents the higher stage of spiritual growth – the prayer of the mind in the heart and the enlightenment of the mind, i.e. the theory, that is contemplation.
Speaking of the our Most-Holy Sovereign Lady and the Ever-Virgin Mary, we are put in a position to speak of Someone Who is perfect, and that is simply impossible for us given the spiritual condition in which we find ourselves. But still, I will share a thought with you, which inspires me these days before the good feast day:
Bearing in mind the fact of Adam’s fall and the legacy of that fall passed on to us, the following inexpressible happened to us: The Heavenly One gave us an earthly birth, and the Earthly One, through Her personal struggle, enabled us to have a spiritual birth. Let us remind ourselves how…
Не случајно е посочен како евангелско четиво на денешниот празник токму извадокот од Светото Писмо каде што Самиот Господ Богочовекот Исус Христос ни посведочи на сите дека Марија го избрала подобриот дел. Марта е примерот за избор на доброто, додека пак, Марија е примерот за избор на совршеното (види: Лука 10, 38–42).
Марта го симболизира и отсликува првиот степен на духовниот раст, а тоа, како што знаете, е чистењето на срцето од страстите, т.е. практичниот подвиг; додека пак, Марија го претставува повисокиот степен на духовниот раст – умно-срдечната молитва и просветлувањето на умот, т.е. теоријата, т.е. созерцанието.
Говорејќи за Пресветата Владичица наша Богородица и Секогашдева Марија, ние сме ставени во позиција да говориме за Некој Кој е совршен, а тоа е просто невозможно за нас со оглед на духовната состојба во која се наоѓаме. Но, сепак, една мисла ќе споделам со вас, која ме вдахновува деновиве пред благиот ден:
Имајќи го предвид фактот на Адамовиот пад и наследството од тој пад пренесено на нас, со нас се случи следново неискажливо: Небесниот ни подари земно раѓање, а Земната, преку Својот личен подвиг, ни овозможи духовно раѓање. Да се потсетиме како…
The main point of this Gospel reading is not the miracle that the Lord walked on the water, because nothing is impossible for the One who created everything from nothing, but, our personal relationship to Him (that is, being able to see the face of God.) Also, the freedom in the love, love in the freedom that God gives us.
Following the miracle of the multiplication of the five loaves and the two fish, the Lord Jesus Christ sent the apostles on the boat ahead of him, and, He stayed with the people for a little longer. After they had gone some distance from the shore, He followed them whilst walking on the water. When He approached the boat in which the Apostles were, the Apostle Peter asked to come to Him, Jesus called him and he walked on the water whilst looking at the face of God. We should remember, as long as Peter looked at the face of God, he walked firmly on the water. At the first moment he doubted, at the first moment he responded to external temptations – the winds, he turned his gaze away from God; he began to sink and fall into the water (temptations). This means that, in all things in our life, we should do before the face of God and in everything we should be right before God and see Christ before us. And all things that hinder that path and everything that prevents us from seeing the face of God, we simply have to remove. These are those external things that come from the side. These are our thoughts, these are the temptations from the side, these are the challenges in life in which we have to look again and again to Christ first and then solve them all, through Him.
Главната поента од ова прочитано Евангелско четиво не е чудото дека Господ одел по водата затоа што ништо не е чудно за Оној Кој што создал се од ни од што, туку нашиот личносен однос кон Него, т.е гледањето на лицето Божјо. Исто така слободата во љубовта, љубовта во слободата која што Бог ни ја дава.
Отпосле чудото со умножувањето на петте леба и двете риби, Господ Исус Христос ги испратил апостолите на коработ, а тој останал уште малку време со луѓето. Откако тие се оддалечиле од брегот, тогаш и Тој тргнал по нив одејки по водата. Кога се приближил до бродот каде што биле Апостолите, Апостол Петар побарал да дојде при Него, Исус го повикал и тој пошол по водата гледајки го лицето Божјо.Треба да запамтиме, се додека Петaр гледал во лицето Божјо, тој одел цврсто по водата. Во првиот момент кога се посомневал, во првиот момент кога одговорил на надворешните искушенија – ветровите, тој го свртил својот поглед од Бога, почнал да пропаѓа и паѓа во водата(искушенијата). Тоа значи дека се во нашиот живот, треба да правиме пред лицето Божјо и во се да бидеме исправни пред Бога и да го гледаме Христос пред нас. А се она кое што го попречува тој пат и се она што не’ попречува да го гледаме лицето Божјо, едноставно треба да го отстрануваме. Тоа се тие надворешни нешта што доаѓат од страна. Тоа се нашите помисли, тоа се искушенијата од страна, тоа се предизвиците во животот во кои што ние повторно и повторно треба да го гледаме прво Христос и понатака преку Него да ги решаваме сите нив.
~+~
