Јас сум лозата, а вие прачките; и кој е во Мене, и Јас во него, тој ќе даде многу плод; оти без мене не можете да правите ништо. Како што ме возљуби Отецот, и Јас ве возљубив вас. Бидете во Мојата љубов! Ако ги запазите Моите заповеди, ше останете во љубовта Моја. како што Јас ги запазив заповедите на Мојот Отец и останувам во љубовта Негова. Ова ви го реков, за да остане радоста Моја во вас, и радоста ваша да биде полна. Ова е Моја заповед, да се љубите еден со друг, како што ве возљубив Јас. Никој нема поголема љубов од оваа: даја положи душата своја за своие пријатели.
The example of the people from the region of Gadarenes shows us that the swine were more important to them, i.e. the passions of covetousness and love of pleasures, rather than Christ. And those passions are the ones that are called ” rough (obvious) passions” through which the demon attacks first and holds every human being captive.
What can we say about the more subtle passion of the mind, such as demonic pride i.e. the high opinion of ourselves, that is, the vanity, through which the demon holds us captive and through which, at the end of the process of the purification of our heart, seriously attacks us.
Vanity (vainglory) is the last passion that is to be transfigured before passing from the first stage of spiritual growth (purification of the heart from the passions) onto the second – the enlightenment of the mind. Solely due to vainglory, our heart remains closed for the prayer of the mind in the heart (Jesus prayer: “Lord Jesus Christ have mercy on me”), and the mind stays unenlightened.
Примерот со луѓето од земјата Гадаринска ни покажува дека ним им беа поважни свињите, т.е. страстите среброљубие и сластољубие, отколку Христос. А, тие страсти се оние што се нарекуваат погруби и преку кои демонот најнапред го напаѓа и го држи заробен секој човек.
Што ли да речеме за посуптилната страст на умот, како што е демонската гордост, т.е. високото мислење за самите себе, односно суетата, преку која демонот нѐ држи заробени и преку која сериозно, дури на крај, нѐ напаѓа?
Суетата (славољубието, гордоста) е последната страст што треба да се преобрази, преку љубовта и кон непријателите, пред да се премине од првиот степен на духовниот раст – очистување на срцето од страстите, на вториот – просветлувањето на умот. Само поради славољубието нашето срце останува затворено за умно-срдечната молитва, а умот непросветлен.
This great Archangel of God is celebrated on March 26. On this day however, he is celebrated and honoured for his appearances and miracles throughout the entire history of man’s salvation. It is believed that this celebration was first established on Mount Athos in the ninth century, during the reign of the Emperor Basil and the Empress Constantina Porphyrogenitus and Patriarch Nicholas Chrysoverges, on the occasion of the appearance of the Archangel Gabriel in a cell near Karyes where he wrote on a stone tablet with his finger, the hymn to the Birth-giver of God, “Worthy It is meet,” [Dostojno Jest Axion Estin]. As a result of this, even today, this cell is called the cell of “Axion Estin.” In connection with this, other appearances of the Archangel Gabriel are also commemorated: the appearance to Moses while he was tending the flock of Jethro and, at which time, he explained to this great one called of God, how the world was created and all the rest which Moses recorded in his Book of Creation (Genesis); his appearance to the Prophet Daniel and revealing to him the mystery of future kingdoms and of the coming of the Saviour; his appearance to St. Ann and the promise that she will give birth to a daughter, the All-blessed and All-pure Holy Virgin Mary; the very brief appearance to the Holy Virgin while she lived in the Temple in Jerusalem; the appearance to Zacharias the High Priest and the tidings concerning the birth of John the Forerunner and the severe punishment of Zacharias with dumbness because he did not believe his words; again, the appearance to the Holy Virgin in Nazareth and informing Her of the good news of the conception and the birth of the Lord Jesus Christ; the appearance to the righteous Joseph; the appearance to the shepherds near Bethlehem; the appearance to the Lord Himself in the Garden of Gethsemane when he strengthened our Lord as a man prior to His passion; the appearance to the myrrh-bearing women and so forth.
Светиот Архангел Гавриил
~+~
Овој голем Божји архангел се празнува на 26 март. На денешен ден пак, се слават и чествуваат неговите чуда и јавувања низ целата историја на човечкото спасение. Се смета дека оваа слава е востановена најпрво на Света Гора во 9 век, за време на царевите Василиј и Константин Порфирородните и на патријархот Никола Хрисоверг, а по повод јавувањето на овој архангел во една келија близу до Кареја, каде што со прст на камен ја испиша песната кон Пресвета Богородица „Достојно ест“. Заради овој настан таа келија и денес се нарекува келијата „Достојно ест“. Во оваа прилика се приспомнуваат и останатите јавувања на архангелот Гавриил: кога му се јави на Мојсеј кој во свое време го чуваше стадото Јоторово, а нему архангелот како на Божји избраник му соопшти како е создаден светот, кое Мојсеј подоцна и го запиша во Книгата на Постанокот; кога му се јави на пророкот Даниил и му ја објави тајната за идните царства и за доаѓањето на Спасителот; јавувањето на Света Ана кога ѝ благовестеше со ветувањето дека ќе Ја роди преблагословената и Пречиста Дева Марија; многукратното јавување на Пресветата Дева додека Таа пребиваше во храмот ерусалимски; кога му се јави на првосвештеникот Захариј и го извести за раѓањето на Св. Јован Предвесник и за казната на немост што ќе го постигне Свети Захариј затоа што не им поверува на зборовите на архангелот; кога повторно ѝ се јави на Пресветата Дева во Назарет и Ѝ благовестеше за зачнувањето и раѓањето на Господ Исус Христос; јавувањето на праведниот Јосиф; јавувањето на пастирите кај Витлеем; Му се јави и на Самиот Господ во Гетсиманската градина, кога Господ како човек беше поткрепуван од овој архангел пред страдањето; кога им се јави на жените Мироносици итн.
Now when Jesus had entered Capernaum, a centurion came to Him, pleading with Him, saying, “Lord, my servant is lying at home paralysed, dreadfully tormented.”
And Jesus said to him; “I will come and heal him.”
The centurion answered and said; “Lord, I am not worthy that You should come under my roof. But only speak a word, and my servant will be healed. For I also am a man under authority, having soldiers under me. And I say to this one, ‘Go’, and he goes; and to another, ‘Come,’ and he comes; and to my servant, ‘Do this,’ and he does it.”
When Jesus heard it, He marvelled, and said to those who followed; “Assuredly, I say to you, I have not found such great faith, not even in Israel! And I say to you that many will come from east and west, and sit down with Abraham, Isaac, and Jacob in the kingdom of heaven. But the sons of the kingdom will be cast out into outer darkness. There will be weeping and gnashing of teeth.” Then Jesus said to the centurion, “Go your way; and as you have believed, so let it be done for you. ”And his servant was healed that same hour.
…Some centurion, the centurion as a military leader in the Roman army, who had 100 souls under his leadership, came to Christ and asked for his servant to be healed. A little unusual, because first of all, this centurion was not from God’s chosen people, Israel, and he had nothing to do with the Bible, he had nothing to do with the Old Testament, he had nothing to do with Christ. And on the other hand, he did not ask for deliverance or help for his son or for his daughter or for any of his close relatives or friends, but he asked for his servant, and therefore it was unusual and strange how this centurion, someone that is of a high status, learned, intelligent man with authority, came to Christ, about whom many things were being said, and talked about, by the people to seek help for his servant.
Here, the Lord shows his characteristic, to receive all people without exception. On the other hand, we know how to classify people to “our people” and “your people” or such and such, people from this or that church, to group and divide ourselves based on different criteria, but all this is wrong. You see how a man who was not of Christ’s people and faith came to Him, and Jesus immediately received him, without any objection, without questioning him or looking for excuse not to receive him, and immediately answered him in the affirmative that He would now come to heal his servant.
А кога влезе Исус во Капернаум, се приближи до Него еден стотник и Го молеше говорејќи: 6„Господи, слугата мој лежи дома фатен и многу страда.“ 7Исус му рече: „Ќе дојдам и ќе го излекувам.“ 8А стотникот одговори и рече: „Господи, не сум достоен да влезеш под мојот покрив; но кажи само збор и слугата мој ќе оздрави; 9зашто и јас сум човек подвластен, а имам и потчинети војници; па кога ќе му речам на еден од нив: ‚Оди!‘ и тој оди; на другиот: ‚Дојди!‘ и тој доаѓа; и на слугата: ‚Направи тоа!‘ и тој прави.“ 10Кога го чу тоа, Исус се восхити и им рече на оние што врвеа по Него: „Вистина ви велам: ни во Израел не најдов толку голема вера. 11И ви велам дека мнозина ќе дојдат од Исток и од Запад и ќе седнат на трпеза со Авраам, Исак и Јаков во царството небесно, 12а наследниците на царството ќе бидат фрлени во крајната темнина; таму ќе биде плач и крцкање со заби.“ 13И му рече Исус на стотникот: „Оди си и, нека ти биде според верата твоја!“ И слугата негов во истиот час оздраве.
…Некој стотник, а стотникот како воен старешина во Римската војска кој под себе имал 100 души под раководство, дошол при Христа и барал неговиот слуга да оздравe. Малку невоообичаено, затоа што најпрво овој стотник не бил од избраниот народ Господов, израелскиот, и немал ништо со Библијата, немал ништо со Стариот Завет, немал ништо со Христос. А друга пак страна не барал спас, помош за својот син или за своја ќерка или за некој свој близок роднина или пријател, туку барал за својот слуга. Toa било невообичаено и чудно како овој стотник голем, учен, паметен човек со власт, дошол при Христос за кого се и сешто се зборело, да бара спас за својот слуга.
Овде, Господ ја покажува својата својственост да ги прима сите без исклучок. Ние знаеме да ги селектираме луѓето на наши и ваши, вакви и такви, од оваа или од онаа црква, да се групираме и делиме по различни основи, но сето тоа е погрешно. Гледате како кај Христос дошол човек што не бил од неговиот народ и вера, а веднаш го примил. Без никаков приговор, без предрасуди и без да го испитува или бара оправданија, тој веднаш му одговорил потврдно дека сега ќе дојде да го излекува неговиот слуга.
~+~
