Блаженство на невината душа – св. Игнатиј Брјанчанинов
Бог, кој Ви пратил жалост, нека ви дарува и сила за достоинствено и благодушно поднесување на жалоста. Блажени се оние кои одат непорочни од овој свет, исполнет со гревовни соблазни. А соблазните непрестајно растат, се умножуваат во светот, и го прават спасението сè потешко. Светата црква упокоените деца не ги испраќа од овој свет во вечен свет, со тажни песни, туку со радосни песни. Таа го смета нивното блаженство вистинито: нејзините молитви при погребението на децата не говорат за неизвесната судбина на човекот по смртта, како што говорат за неа трогателно и тажно при погребението на возрасните. Овие молитви измолуваат од Бог упокојување на починатото дете (оти никаква чистота човечка, сама по себе, не може да биде достојна за небесното блаженство, таа е дар Божји), и признаваат дека тоа упокоение е дадено, и почнуваат детето веќе да го нарекуваат блажено. Децата во краткотрајното присуство на земјата избегнуваат сè што ги лишува од блажената вечност. Успеваат да исполнат сè што донесува блажена вечност: се измиваат од прародителскиот грев и се соединуваат преку крштението со Христос, се соединуваат со Него во едно, причестувајќи се со Неговото Тело и Крв и со нив се соединуваат со Божеството Негово. Не стигнувајќи да го осквернат ни миењето, ни свештеното миење, ни најблаженото соединување со Бог, тие заминуваат од овој пустошен свет, и одат природно таму каде припаѓаат. Ние возрасните ја немаме таа среќа: белата одежда на душата, во која се облекуваме при крштението, се валка во текот на земскиот живот од нашите безбројни дамки, а соединувањето со Бог го раскинуваме со прељубничкото соединување со гревот. Зрелата возраст и искуството би требало да нè направат совршени, но ние ги губиме и оние скапоцени особини кои сме ги имале кога сме биле деца. Нашата душевна состојба постанува толку грешна, лажна, сложена, така што Евангелието, повикувајќи нè на исправување, го нарекува тоа исправување обраќање, како тоа да е од незнабоштво или од мухамеданство. Тоа ни заповеда да се обратиме и дојдеме во онаа состојба во која сме биле како деца: „Вистина ви велам, – сведочи Евангелието, – ако не се обратите и не бидете како деца, нема да влезете во Царството небесно“. Овие мисли можат да ве утешат Вас, мајката, која рида за блаженото дете кое отишло одовде во вечноста. Покорете го умот и срцето Ваше на Божјата волја, премудра и себлага, а во таа предаденост ќе најдете спокојство и утешна радост за Вашата душа. Бог го зел саканото Ваше дете на Небото, а заедно со него го однел и Вашиот ум и срце. Таму е добро.
свети Игнатиј Брјанчанинов
