// Google analytics code

Покров на Пресвета Богородица – Отец Гаврил Галев

imageПред многу години, поточно во 910 година во Цариград , во Влахерската црква, се служело сеноќно бдение. Тогаш, за разлика од денес, сите биле заедно и сите биле побожни. Цареви и слуги, богати и сиромашни, сите се молеле на Бога. И затоа имале напредок и во државата, имале напредок и во опшеството, имале напредок и во својот личен живот.

 

Тогаш Божјиот угодник Андреј го зел подвигот на јуродивство заради Христос, во тоа време многу редок подвиг, можеби единствен. Тој се откажал од се земно, дури и од својот ум, за да му служи на Христос. Тој бил сметан за луд, луѓето го потценувале и исмејувале бидејќи одел полугол во една парталава наметка, живеејќи и спиејќи со кучињата кои што го топлелe во студените зимски денови и ноќи. Kако што се вели, во еден момент, дури и кучињата, по Божјо допуштение за да подвижникот постигне духовно восовршување, и тие се откажале од него и почнале да му р’жат. Меѓутоа за разлика од нас, кои што постојано се жалиме и на едно мало искушение, веднаш паѓаме и почнуваме да се самооправдуваме, cекогаш ја бараме вината во друг, судиме и осудуваме, свети Андреј не се жалел ниту пак некого осудувал, туку за се благодарел на Бога, за се, a кога се наоѓал во поголеми искушенија, наоѓал и поголема надеж. Свети Андреј бил вистински свет човек.

Hа 1 октомври ( стар стил) 910 година, Сарацените (Арапите) ја нападнале Византиската империја и ја подложиле на тешки искушенија. Било сабота наспроти недела и се служело сеноќно бдение. Црквата била полна со луѓе. Биле собрани сите заедно, царот и царицата, патријарот со свештенството, благородниците и многу други Цариграѓани. Единствено тој бил удостоени да ја види Пресвета Богородица. Таа беше опкружена со пророци, апостоли и ангели.

Возбуден од глетката, свети Андреј тивко го прашал својот ученик:

„Гледаш ли, брате, како се моли Пресвета Богородица?

Епифаниј одговори:

„Гледам, Свети Оче, и се плашам!

Таа држела омофор со кој што го покривалa целиот народ. И до ден денес тој омофор Пресвета Богородица го држи и не’ чува. Меѓутоа под негова заштита влегуваме, само кога ќе имаме вера, кога ќе имаме надеж во застапништвото на Пресвета Богородица и љубов помеѓу себе.

Никогаш да не ја забораваме Пресвета Богородица, и никогаш да не го напуштаме нејзиниот пат, кој што бил пат на трпение, на љубов, на милост, на простување, на незлобивост, трудољубивост, молитва, смирение и секоја добродетел. Со овој настан Господ покажува едно нешто кое што ние го забораваме, а тоа е дека Бог е еднаков за сите и не гледа на лице, на чин, на надворешност, на слава, убавина, туку Господ гледа на срце. Срце чисто, срце понизно и смирено Бог не отфрлува.

Свети Андреј бил најпотценет човек во целото општество. Меѓутоа единствено само него му се јавила Пресвета Богородица. Така и ние кога ќе се смириме доволно, приближно до неговото смирение, тогаш и нас Пресвета Богородица ќе ни се објави и безрезервно ќе не заштитува. А и денес Таа е овде со нас присутна, меѓутоа за жал, заради нашите телесни очи, заради нашиот гревовен живот ние не можеме да ја видеме. Затоа треба да плачеме. Треба да плачеме и да се каеме за своите гревови, да се смириме и да си ја видиме својата сиромаштија, духовна голотија, да сe видиме колку сме далеку од вистинските христијани, од светителите, од Свети Андреј и од Пресвета Богородица, од Господа Исуса Христа.

Нека Господ по молитвите на Свети Андреј и Пресвета Богородица, не чува во нашиот живот, за и ние да се удстоиме да се сретнеме еден ден со него во царството небесно. Амин

 

Отец Гаврил Галев
игумен на манастирот „Свети Климент Охридски“,
Кинглејк, Мелбурн, Австралија

14.10.2021

 


About The Author