Богатиот и сиромавиот / The rich and the poor man – Отец Гаврил
Во името на Отецот и Синот и Светиот Дух
Во овој настан се зборува за двајца крајно дијаметрално, различни карактери на личности – некој си многу богат човек и сиромавиот Лазар. Едниот живeеал во раскош и наслади, а другиот во беда и сиромаштија. Едниот гревољубив и блудничав, а другиот правдољубив и целомудрен. Или, првиот безбожен според својот живот, а другиот побожен.
Богатиот според својот живот го наследил местото според она како што и го живеел – без и далеку од Бога, а тоа е пеколот и вечните маки. Името на богатиот не му се знае. Можеби во свое време бил и најбогатиот и најславниот човек, но за вечноста останал непознат. Сиромавиот Лазар секогаш го имал Бог пред себе и заради Него претрпувал се и за се Му благодарел на Бог. Никогаш не рекол ниту еден лош збор никому; ни против тие што се исмевале со него, а ниту против Бога. Заради тоа, по смртта тој го наследил местото каде што припаѓал, а тоа е во крилото на Авраама, на местото каде што пребиваат праведниците. Неговот име вечно е запишано во книгата Божја и за него и денес во радост си споменуваме, иако бил веројатно најневажен, најпонижуван и најомаловажуван човек во своето време.
Она што нив ги определило – едниот да заврши во местото на маките и страданијата, а другиот во вечната радост и утеха, не е нивното богатство или сиромаштија, туку нивниот однос кон Господ, односот кон луѓето и односот кон материјалната состојба која Господ им ја дал. Секако, не е гаранција дека ако си сиромав ќе одиш во рајот, или ако си богат – дека ќе одиш во пеколот, затоа што можат и сиромасите да завршат во пеколот и богатите во рајот. Што значи, ако и сиромавиот не Му благодари на Бога за својата состојба, и болниот ако не Му благодари на Господа за својата болест, а и при тоа уште се гневи, ги осудува и мрази другите, исто така нема да го наследи Царството Небесно. Богатиот ако не помага, ако не го употребува своето богатство за добри дела, ако се превознесува, ако ги потценува другите и ги омаловажува, исто така нема да го наследи Царството Небесно.
Богатиот го достигнал врвот во овој свет, а сиромавиот Лазар дното. Но со смртта се земно исчезнува како сон и сенка. Смртта е вратата, портата преку која се влегува во вистинската реалност. Смртта е премин од иконичното кон реалното, од временото во вечното. Смртта е соочување со вистината. Според тоа е многу важно како ќе поживееме овде на земјата, затоа што такво ќе ни биде и наследството после смртта. Не треба да очекуваме радикални промени во состојбата на душата. Смртта всушност е таа која најрелално ќе ни ја покаже нашата духовна состојба.
При смртта телото умира. Од него се одделува душата и таа останува да егзистира понатаму, сега без телото. Ако душата се приврзала кон телото и светот, со смртта таа чуствува уште поголема празнина и тага бидејки ќе и недостасуваат телесните наслади на која се навикнала. Таквите луѓе го отфрлиле Бога, немаат љубов кон другиге, мислат само за себе, а после смртта не ќе можата да се задоволат и тоа е пеколната состојба, страдање и отсуство на Бога.
Духовните луѓе пак, кои сиот свој живот, сета своја надеж и стремеж ги насочуваат кон Бога, живеат светотаински живот во Црквата според Божјите заповеди. Во подвигот на очистувањето на срцето од страстите и стекнувањето на умносрдечната молитва, тие го спознаваат Бог преку благодатните енергии, и на тој начин ја воспоставуваат таа заедница со Господ, која после смртта и реално се воспоставува.
Богатиот, според евангелскиот настан, кога веќе се нашол во таква состојба побарал еден од умрените да дојде и им се јави на неговите браќа. Односно, сите оние кои живеат на ист начин, за да се спасат од тоа што ќе го наследат после смртта. Барањето негово не било исполнето затоа што на сите оние кои не ги исполнуваат Божјите заповеди и одат по широкиот пат на пропаста, им се затвараат духовните очи, односно умот се помрачува, па не можат да го видат и препознаат Бога. Биваат затворени за Божјата благодат, и вооопшто за Бог. Нивниот живот го исполнуваат со страстите кои и ги заробуваат и ги помрачуваат за спознавање на вистината. Човек привикнат на таков раскалашен живот, тешко приоѓа кон покајание. Ништо не се случува на некој магичен или инстант начин. Ќе треба да си го сменат својот живот, оние коишто се поврзани со страстите, однпсно, да се покајат, преумат. Затоа што животот во Христос бара исполнување на заповедите и живот според светото предание. Затоа, ако во овој живот со вера не ги прифатиме сите овие Божји заповеди, тогаш и реално да ни се прикаже Господ, ние нема да веруваме.
Затоа да обрнеме внимание на содржината на нашиот живот, да имаме љубов и почит спрема сите, но најважно од се’ да Му благодариме на Бога за се, за да го наследиме местото заедно со сиромавиот Лазар. Амин.
~~~ + + + ~~~
In the name of the Father and the Son and the Holy Spirit
In this event it is spoken of two utterly different personalities – a very rich man and the poor Lazarus.The former lived in affluence and indulgence, the latter in poverty and misery. The former was a lover of sin, the latter was a lover of righteousness and chastity. In a word, the former was ungodly by the way of his life, and the latter was pious and lover of God.
The rich man by the way of his life inherited a positionconcordant to his lifestyle, without God and away from God, which is hell and eternal torture. Even his name is not known. He may have been the richest man of his lifetime and the most glorious one, but remained unknown to eternity. The poor Lazarus always had God before him and because of Him endured everything and for everything he was thankful to God. He never said a bad word to anyone; neither to those that mocked him nor to God. Because of that, after his death he inherited the place where he belonged, which is in the bosom of Abraham, i.e. the place where righteous people abide. His name is eternally written in the book of God and today we joyfully remember him, although he probably used to be the least important, the most humiliated and the most ridiculed man of his time.
What determined them to end, one in the place oftorture and pain, and the other in eternal joy and comfort, is neither their richness nor poverty, but their relationship towards God, their relationship towards the people and their relationship towards their material condition as given from God. Certainly, it cannot be guaranteed that you will inherit the Kingdom of Heaven if you are poor, or vice versa, if you are rich – that you will end in hell. On the contrary, both rich and poor may end in either heaven or hell. In other words, if the poor do not give thanks to God for their condition, or the sick for their sickness, but what is more, they exert anger fortheir sickness, condemn and hate others, they will also not inherit the kingdom of God. The rich, if they don’t help the poor, if they use their richness to underestimate others and undervalue them, they will also not inherit the Kingdom of God.
The rich reached the top in this world, while Lazarus reached the bottom. But in death all that is earthly disappears like a dream and a shadow. Death is the door, it is the gate through which we enter true reality. Death is a Passover from the iconic to the real, from the temporal to the eternal. Death is the state of facing the truth. Therefore, it is very important how we live here on earth, as after death we will get eternal inheritance according to our life here on earth. We are not supposed to expect radical changes in the state of our soul. It is death that will show us our true spiritual state in the most realistic manner.
In death the body dies. The soul departs the body and remains in existence without the body. If the soul got attached to the body and to the world, in death it feels even greater emptiness and sorrow because it misses the carnal pleasures to which it was accustomed. Such people discard God, they do not have love towards the others, they think only for themselves, but after death they cannot please their passions, and this is the state of hell, suffering and absence of God.
Spiritual people, who offer to God all their life, all their hope and longings, live mystically in the Church according to God’s commandments. In the struggle of cleansing their heart from the passions and acquiring the mind-and-heart prayer, they get to know God through His graceful energies, and thus they establish the communion with the Lord, which after death gets real existence.
When the rich man from the evangelical event found himself in such a condition, he asked that a dead man arise and go to inform his brothers, that is, all those who live in the same manner, so that they would be able to save their souls after death, and avoid the tortures. His request was not granted because all those who do not fulfill God’s commandments and walk the wide path of destruction, they have their spiritual eyes closed, that is, they have their mind darkened, so they are not able to see and recognize God. They remain closed to God’s grace, and to God Himself. They fill their lives with passions and get captured and darkened by their passions and are unable to know the truth. A man accustomed to such loose way of life is very difficult to approach repentance.
Nothing happens in a magical or in an instant way. They will have to change their lifestyle, those that are attached to the passions, that is, they will have to repent, to change their minds. This is because life in Christ seeks fulfilling of the commandments and livingaccording to the Holy Tradition. So, if we do not accept the commandments of God in this life, then we will not believe Him, even if He really appears before us.
Therefore, let us pay attention to the content of our life, let us all have love and respect to everyone, but most importantly, let us give thanks to God for everything, in order to inherit the position together with the poor Lazarus. Amen.
